tygrys sumatrzański ( Panthera tigris sumatrae )
Leming amurski ( Lemmus amurensis ) Vinogradov, 1924 - gryzoń z podrzędu Myomorpha, z nadrodziny Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Lemmus sibiricus amurensis.
Występuje w północno-wschodniej Azji ( azjatycka część Rosji, wschodnia Syberia, od arktycznego wybrzeża między Leną a Kołymą do Kamczatki, na południe przez góry Wierchojańskie i Czerskiego oraz rzekę Omolon aż do wschodniego regionu jeziora Bajkał, doliny górnego biegu rzeki Amur, także na Wyspach Nowej Syberii ).
Zamieszkuje tundrę porośniętą mchami i porostami, skraj modrzewiowej tajgi, skarpy i pagórki, obszary porośnięte trawami i niskimi krzewinkami.
rycina - Leming amurski ( Lemmus amurensis ) - po lewej : młody osobnik, w środku : dorosły, po prawej : młody osobnik po pierwszym linieniu
Aktywny w ciągu całego roku i całej doby z okresami zmniejszonej aktywności. Typowy samotnik, jest terytorialny ale zakresy rewirów nie zostały poznane. Prawdopodobnie rewiry samców i samic się pokrywają.
Kopie płytkie systemy nor i tuneli, w okresie zimowym w pokrywie śnieżnej na powierzchni gleby. Buduje kuliste gniazdo pod pokrywa śnieżną.
Brak widocznego dymorfizmu płciowego.
Do miejsc żerowania wykorzystuje systemy szlaków komunikacyjnych, które są prawdopodobnie oznakowane przez osobnika.
Do komunikacji prawdopodobnie używa sygnałów chemicznych, wzroku, słuchu i dotyku. Nie jest wykluczona wokaliza w momentach agresji lub zagrożenia. Postawa ciała jest używana w momencie spotkań osobników tej samej płci.
Odżywia się głównie zielonymi mchami (Dicraium, Drepanocladus i Hyloomnium). Zjada również trawy i turzyce oraz ich nasiona ale także i owady.
Sezon rozrodczy od wiosny do jesieni. System krycia poligamiczny.
Ciąża trwa do 23 dni. Samica rodzi 5 - 9 młodych w miocie. Młodsze samice 3 - 6 młodych. 2 - 4 mioty w sezonie. Nie stwierdzono miotów w okresie zimowym.
Odstawienie następuje po około 3 tygodniach. Po tym czasie następuje rozproszenie i rodzina rozpada się.
Samiec nie uczestniczy w odchowie potomstwa.
Nie stwierdzono spektakularnych migracji, być może występują lokalne wędrówki nadwyżki osobników z jednego obszaru do innego.
Żyje prawdopodobnie do 24 miesięcy.
Opisane podgatunki :
- Lemmus amurensis amurensis - Vinogradov, 1924 - Azja ( azjatycka Rosja, górny bieg rzeki Amur, Transbajkalia, południowe stoki gór Wierchojańskich, Jakucja )
- Lemmus amurensis flavescens - Brandt, 1845 - północno-wschodnia Azja ( Kamczatka ) - może to być Lemmus chrysogaster flavescens opisany przez Vinogradov, 1925
- Lemmus amurensis ognevi - Vinogradov, 1933 - Azja ( azjatycka Rosja, góry Wierchojańskie, Jakucja ) - synonim Lemmus sibiricus ognevi
Gatunek uznawany za nie zagrożony mimo swojej rzadkości ale posiada duży zakres i brak widocznych zagrożeń w chwili obecnej.
Nie stwierdzono spektakularnych migracji u tego gatunku, być może występują lokalne wędrówki części osobników na inne tereny.
Wpisany do Rosyjskiej Czerwonej Księgi dla Dalekiego Wschodu ze względu na swoją rzadkość.
Rejestrowany z kilku obszarów chronionych, w tym na Kamczatce - Vulcano Uzon (Kronotsky State Reserve).
Potrzebne są badania dotyczące siedlisk, historii naturalnej, ekologii, ewentualnych zagrożeń, obfitości i gęstości populacji tego gatunku.
W niewoli - brak danych.
Leming z wyspy Wrangla ( Lemmus portenkoi ) Tchernyavsky, 1967 - gryzoń z podrzędu Myomorpha, z nadrodziny Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Lemmus sibiricus portenkoi.
Występuje w północno - wschodniej Azji, azjatycka część Rosji - endemicznie na wyspie Wrangla.
Zamieszkuje doliny rzek i potoków porośnięte ziołami i karłowatą wierzbą, w obszarach o umiarkowanie wilgotnej glebie. W centrum wyspy równiny wzdłuż rzeki Mamontowaja i niskie tarasy. Na początku września, wraz z nadejściem śniegu przenosi się do obszarów o głębokiej pokrywie śnieżnej ( wysokie brzegi rzek i potoków, niskie bagna i niewielkie jeziora, sucha tundra). W tych siedliskach pozostaje do pierwszych roztopów ( połowa czerwca ).
Aktywny w ciągu całego roku i całej doby z okresami zmniejszonej aktywności. Żyje w niewielkich koloniach. Jest terytorialny ale zakresy rewirów nie zostały poznane. Prawdopodobnie rewiry grup rodzinnych tworzących niewielkie kolonie się pokrywają.
Brak widocznego dymorfizmu płciowego ale wydaje się, że samiec jest nieznacznie większy niż samica.
Kopie płytkie systemy nor i tuneli w rozmarzniętym gruncie, w okresie zimowym tunele w pokrywie śnieżnej. W tym celu przenosi się w obszary o głębokiej pokrywie śnieżnej.
Gniazdo kuliste umieszczone w płytkiej norze lub zimą na powierzchni gruntu, pod śniegiem.
Do miejsc żerowania wydeptuje szlaki komunikacyjne na powierzchni gruntu.
Do komunikacji prawdopodobnie używa sygnałów chemicznych, dotyku, wzroku, węchu, słuchu. Wokaliza używana jest prawdopodobnie w momencie zagrożenia lub agresji.
Odżywia się głównie turzycami, trawami i zielonymi mchami. W jego diecie odnotowano 53 różne gatunki roślin występujących na wyspie Wrangla.
Sezon rozrodczy prawdopodobnie w okresie letnim. System krycia poligamiczny.
Ciąża trwa 23 - 24 dni. Ilość miotów w sezonie nie znana.
Samica rodzi 5 - 8 młodych. Opieka trwa około 3 tygodni i po tym okresie rodzina się rozpada.
Samiec nie uczestniczy w opiece nad młodymi.
Żyje prawdopodobnie do 24 miesięcy.
Nie opisano żadnych podgatunków.
Gatunek uznawany za nie sklasyfikowany ze względu na brak dokładnych danych. Oceniony jako niewystarczające dane - prawidłowa kategoria może być od nie zagrożony i podatny na podstawie kryterium B (lub nawet zagrożony, jeśli tylko zajmuje mniejszą część wyspy ).
Wyspa Wrangla to około 10 000 km 2. Obecnie cała wyspa to obszar chroniony - State Reserve "Ostrov Vrangelya".
Gatunek ten został opisany przez Czerniawskiego w 1967. W 1993 Jarrell i Fredga obniżyli jego rangę do podgatunku leminga syberyjskiego zmieniając nazwę na Lemmus sibiricus portenkoi. Jednakże w tym samym roku Czerniawski i zespół potwierdzili na podstawie badań cytogenetycznych i morfologicznych jego odrębność jako gatunku.
Nie ma większych zagrożeń, ale z natury narażone z powodu ograniczonej dystrybucji i wyraźnych wahań populacji. Populacje okresowo się wahają, ale wydaje się, że jest to część naturalnego cyklu życiowego i pokrywają się z wahaniami Dicrostonyx vinogradovi.
Ich sezonowe migracje są na bliskie odległości i nie są tak spektakularne.
Potrzebne są badania dotyczące gęstości osobniczej gatunku, liczbę miejsc zamieszkiwanych, czy istnieje poważne rozdrobnienie populacji i czy wahania populacyjne powinny być traktowane jako skrajne wahania.
W niewoli - brak danych.
Leming Richardsona, leming amerykański ( Lemmus trimucronatus ) Richardson, 1825 - gryzoń z podrzędu Myomorpha, z nadrodziny Muroidea, z rodziny chomikowatych ( Cricetidae ), z podrodziny nornikowatych ( Arvicolinae ). Synonim Lemmus sibiricus trimucronatus - Arvicola trimucronatus.
Występuje w północnej części Ameryki Północnej od Alaski do Ziemi Baffina na wschód oraz na południe (na zachodzie) do centralnej Kolumbii Brytyjskiej i (dalej na wschód) do północnej Manitoby ( Kanada ). W Starym Świecie - północno-wschodnia Azja - azjatycka Rosja ( Kołyma ).
Zamieszkuje arktyczną i subarktyczną tundrę porośniętą trawami, turzycami i niskimi krzewinkami. Preferuje miejsca wilgotne w lecie i suche z głęboką pokrywą śnieżną w zimie.
rycina - leming Richardsona ( Lemmus trimucronatus ) - w dwóch wersjach ubarwienia
Aktywny w ciągu całego roku i całej doby z okresami spoczynku. Żyje w niewielkich koloniach. Jest terytorialny, ale zakres grup i kolonii nie został poznany. Wydaje się, że w okresie letnim rewiry kolonii są bardziej rozproszone a w zimie pod głęboką pokrywą śnieżną bardziej zwarte.
Kopie płytkie nory w wilgotnym gruncie, nory wykorzystywane są także w okresie zimowym. Buduje gniazdo z traw i turzyc, gniazdo jest dobrze izolowane zwłaszcza w zimie.
Do miejsc żerowania prowadzą oznakowane szlaki komunikacyjne, wykorzystywane przez grupę osobników z jednej kolonii.
Niewielki dymorfizm płciowy: samiec nieco większy niż samica. Długość ciała 130 - 180 mm, średnia długość 150 mm. Waga: 45 - 130 gram, średnia waga 80 gram.
Ciało ma grube z krótkim ogonem.
Osobniki obojga płci w czasie sezonu rozrodczego oraz zwiększonej gęstości osobniczej są bardzo agresywne w stosunku do osobników tej samej płci.
Do komunikacji prawdopodobnie używa sygnałów chemicznych, dotyku, słuchu, węchu, postawy ciała. Wokaliza jest używana prawdopodobnie w momentach zagrożenia lub agresji.
Typowy roślinożerca. W skład jego diety wchodzą jedynie rośliny żywe, w okresie letnim są to trawy i turzyce, ich nasiona. W zimie głównie zielone mchy ( Pleurosium, Polythrichum ). Nie zjada martwych roślin ani suszonych.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku. Ostatni miot często już pod pokrywą śnieżną.
System krycia poligamiczny.
Ciąża trwa około 23 - 24 dni. Samica rodzi 5 - 8 młodych w miocie. 3 - 4 mioty w roku.
Odstawienie następuje po około 2 tygodniach od narodzin. Po 3 tygodniach następuje rozproszenie i rodzina rozpada się.
Samiec nie uczestniczy w odchowie młodych.
Co 3 - 4 lata występuje cykl zwiększonej gęstości osobniczej. Część osobników ma tendencję do wędrówki ale nie są to spektakularne migracje.
Żyje prawdopodobnie do 24 miesięcy.
Lemmus trimucronatus w kryjówce pod kamieniami
Opisane podgatunki :
- Lemmus trimucronatus alascensis - Merriam, 1900 - Ameryka Północna ( Alaska, północno-zachodnia arktyczna Kanada - Jukon, Dystrykt Mackenzie, Terytorium Północno-Zachodnie do Przylądka Bathurst ) - synonim Lemmus sibiricus alascensis - Lemmus alascensis - Myodes obensis - traktowany jako samodzielny gatunek w innej taksonomii
- Lemmus trimucronatus harroldi - Swarth, 1931 - Ameryka Północna ( Alaska - wyspa Nunivak ) - synonim Lemmus sibiricus harroldi - Lemmus harroldi - traktowany jako samodzielny gatunek w innej taksonomii
- Lemmus trimucronatus helvolus - (Richardson, 1828) - Ameryka Północna ( Kanada - Góry Skaliste w północno-zachodniej Albercie, Kolumbia Brytyjska, dolina rzeki Peace, Babine Mountains, Omineca Mountains, Stikine Mountains i Coast Mountains aż daleko na południe po rzekę Bella Coola, południowy Jukon, Rainbow Mountains, Tantalus i Teslin Lake ) - synonim Lemmus helvolus - Lemmus sibiricus helvolus - traktowany jako samodzielny gatunek w innej taksonomii - uznawany za synonim Lemmus sibiricus lub Lemmus trimucronatus
- Lemmus trimucronatus minusculus - Osgood, 1904 - Ameryka Północna ( południowo-zachodnia Alaska na południe i wschód do rzek Kuskowim i Kakhtul a także do rzeki Malchatna - synonim Lemmus sibiricus minusculus - Lemmus minusculus - traktowany jako samodzielny gatunek w innej taksonomii
- Lemmus trimucronatus nigripes - True, 1894 - Ameryka Północna ( wyspy Pribolif i St. George na Morzu Beringa, Alaska ) - synonim Lemmus nigripes - Lemmus sibiricus nigripes - Myodes nigripes - ma czarne stopy przez cały rok - traktowany jako samodzielny gatunek w innej taksonomii
- Lemmus trimucronatus phaiocephalus - Manning and Macpherson, 1958 - Ameryka Północna ( Kanada, wyspy Nunavut, Banksa i Victorii ) - synonim Lemmus sibiricus phaiocephalus - traktowany jako synonim Lemmus trimucronatus
- Lemmus trimucronatus subarcticus - Bee i Hall, 1956 - Ameryka Północna ( Alaska, Lake Schrader, Brooks Range ) - synonim Lemmus sibiricus subarticus - traktowany jako synonim Lemmus trimucronatus
- Lemmus trimucronatus trimucronatus - Richardson, 1825 - Ameryka Północna ( Kanada na wschód do północnych brzegów Zatoki Hudsona, północna część Ziemi Baffina - Admiralty Inlet, Pond Inlet, Strathcona Sound, południowa część wyspy Somerset, Fort Ross, Bellot Strait, zachodni brzeg Zatoki Hudsona, Clinton Colden Lake, zachodnia i północna część Cape Bathurst i Cape Kellett, zachodnie wybrzeże wyspy Banks, Nunavut i Terytorium Północno-Zachodnie
- Lemmus trimucronatus yukonensis - Merriam, 1900 - Ameryka Północna ( Kanada, Charlie Creek, rzeka Yukon ) - synonim Lemmus sibiricus yukonensis - Lemmus yukonensis - traktowany jako samodzielny gatunek w innej taksonomii - synonim Lemmus trimucronatus alascensis dla tej samej taksonomii
rycina - Lemmus trimucronatus
Gatunek uznawany za nie zagrożony ze względu na szerokie rozpowszechnie i brak widocznych zagrożeń w chwili obecnej.
Uważa się, że gatunek jest bezpieczny w Kolumbii Brytyjskiej ale krytycznie zagrożony w Albercie.
Populacje są bardzo zmienne i szczytowe gęstości to 150 - 200 osobników/ha lecz w następnych latach może spaść do wielkości mniejszej niż 1 osobnik/ha.
Obserwacje na wyspie Bylota potwierdziły, że gatunek woli głęboką pokrywę śnieżną ze względu na zwiększoną izolacyjność pokrywy śnieżnej, mniejszą dostępność dla drapieżników i możliwość rozmnażania się pod śniegiem (Duchesne i in. 2011).
Gatunek jest ważnym składnikiem diety dla kilku drapieżników, w tym sowy śnieżnej. W okresach zwiększonej gęstości osobniczej wzrasta również ilość potomstwa u drapieżników.
Rejestrowany z kilku obszarów chronionych w swoim zasięgu.
Podgatunek Lemmus trimucronatus nigripes może być zagrożony na Alasce.
Radzieckie badania kariologiczne sugerują, że Lemmus chrysogaster, z północno-wschodniej Syberii, jest wyraźnie różny od Lemmus sibiricus ale prawdopodobnie tożsamy z północnoamerykańskimi populacjami, które opisano jako Lemmus trimucronatus (Corbett, 1978)
Potrzebne są dalsze badania dotyczące stanu, obfitości i trendów populacji, jej zasięgu, siedlisk, ewentualnych zagrożeń.
rycina - Lemmus trimucronatus trimucronatus
W niewoli - brak danych.
Lemmus trimucronatus - w okresie letnim
Lemmus trimucronatus - w kryjówce
Lemmus trimucronatus ?
Opracowano na podstawie :
animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia i wiedzy własnej.
Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz