Xeromys myoides - Thomas, 1889 - gryzoń z podrzędu Myomorpha, z nadrodziny Muroidea, z rodziny Muridae, z podrodziny Murinae.
Występuje w Australii ( Terytorium Północne, w tym wyspy, Queensland - wyspy Melville i Fraser, także inne części wybrzeża ) i Nowa Gwinea ( Papua Nowa Gwinea - południowo-zachodni region Trans-Fly ).
Zamieszkuje namorzyny, słone zalewowe łąki, nadmorskie bagna, płytkie laguny, nadmorskie jeziora, ujścia rzek.
rycina - Xeromys myoides
Aktywny w ciągu całego roku, głównie w godzinach nocnych.
Żyje w niewielkich grupach rodzinnych do 8 osobników w różnym wieku.
Buduje gniazdo u podstawy drzew namorzynowych. Jego gniazdo jest bardzo podobne do kopca termitów. Wykonane jest z liści, błota, mułu i może być wielkości około 60 centymetrów. Zwykle jest jeden otwór na górze, ale może być także dodatkowy otwór na dole. Wewnątrz jest skomplikowany system tuneli, który łączy się z wieloma komorami. Komory są wyścielane liśćmi. Jedna z komór służy jako toaleta. Ponieważ tunele są bardzo skomplikowane czasem gniazda mogą się pokrywać. Takie zachowanie wskazuje, że jest społeczny i bardzo przyjazny. Ze względu na brak płetwiastych stóp i brak zdolności do pływania, ich gniazda są zwykle budowane w pobliżu płytkiej wody. Czasami nawet pod krawędzią brzegu, zawsze na granicy przypływu.
Dzień spędza w gnieździe, czasami można zauważyć osobnika w ciągu dnia. Jednak są to osobniki, które nie zdążyły powrócić przed przypływem do gniazda.
Jest terytorialny, zakres samca to około 0,8 ha a samicy 0,6 ha. Jednak osobniki w czasie nocnych wędrówek pokonują 2,9 km.
Brak widocznego dymorfizmu płciowego. Samica ma cztery sutki. Ma wyraźnie długą, spłaszczoną głową z małymi oczami i krótkie, zaokrąglone uszy. Charakterystyczną cechą jest posiadanie tylko dwóch zębów trzonowych na każdej stronie górnej i dolnej szczęki. Jego górne siekacze są żółte lub pomarańczowe a dolne siekacze są białe. Głowa i długość ciała wynosi około 90 - 120 mm. Długość ogona to 85 - 100 mm, a tylne kończyny mają długość 23 - 26 mm. Futro ma jedwabiste, wodoodporne, w kolorze ciemnoszarym, który stopniowo stapia się z białym spodem. Ogon jest siwowłosy i drobno obrączkowany.
Waga to około 40 - 60 gram.
Powiększone gruczoły analne wydzielają długotrwały feromon, który przetrwa na obszarach objętych pływami. Jego silne i długotrwałe ślady feromonowe oznaczają szlaki komunikacyjne na obszarach poszukiwania pokarmu. Zapach jest zbliżony do zapachu sardeli lub spleśniałej skóry.
W czasie nocnego poszukiwania pokarmu brodzi w płytkiej wodzie zamiast pływać i nurkować. Potrafi się również wspinać a czasami także pływa.
Do komunikacji używa sygnałów chemicznych i dotyku.
Odżywia się głównie różnego rodzaju skorupiakami, mięczakami, ślimakami, małżami, czasami drobnymi rybami, jaszczurkami, żabami.
Ofiara jest zjadana na miejscu, w gnieździe lub jego pobliżu. Ostrożnie usuwa pancerz od strony brzusznej kraba, aby dostać się do wnętrza ciała. Resztki z pokarmu pozostawia wokół kopca lub w innych miejscach w zależności od ich rodzaju. Czasami wypełnia małymi pancerzykami krabów i ich szczypcami puste otwory w drzewach. Ukrywa się wśród korzeni drzew namorzynowych w celu zjedzenia dużych ofiar, ale pożera skorupiaka od strony brzusznej w biegu. Nie stwierdzono aby pił wodę gdyż prawdopodobnie wykorzystuje wodę zawartą w ofiarach.
Sezon rozrodczy w ciągu całego roku. System krycia nie jest znany ale prawdopodobnie poligamiczny ale monogamia nie jest wykluczona.
Samica rodzi 2 - 4 młode w miocie. Jednak najczęściej są to tylko 2 młode. Ilość miotów i czas odstawienia nie jest znany. Młode są umieszczane w najsuchszej komorze kopca.
Długość życia nie jest znana.
Xeromys myoides
Nie opisano żadnych podgatunków.
rycina - kopiec Xeromys myoides
Gatunek uznawany za zagrożony ze względu, że jego dystrybucja jest mocno rozdrobniona, zakres wynosi mniej niż 2 000 km2 i odnotowywany jest spadek co do wykorzystania, zakresu i jakości siedliska.
Jest to jeden z najrzadszych rodzimych gryzoni Australii.
Gatunek został opisany po raz pierwszy na podstawie jednego okazu zebranego w Mackay w 1889 roku. Następne okazy znaleziono w Mackay w 1944 roku, na Prozerpiny w 1982 roku i przez Whitsunday do Mackay regionie w 1999 roku. Van Dyck ( 1997 ) wykonał obszerne studium ekologiczne na North Stradbroke Island.
Wstępne dane sugerują, że morfologicznie Xeromys myoides może składać się z więcej niż jednego gatunku.
Jest on potencjalnie zagrożony niszczeniem siedlisk mangrowych, poprzez projekty rekultywacji i rozwoju akwakultury morskiej. Rolnictwo i rozwój budownictwa stanowią zagrożenie w Queensland.
Gatunek nie jest wstanie przetrwać w obszarach, gdzie nie rozwijają się śródlądowe obszary namorzynowe.
W Terytorium Północnym, zmiana siedlisk z powodu nadmiernego wypasu jest prawdopodobnym zagrożeniem.
Inne zagrożenie stanowią zanieczyszczenia olejem, oczyszczalnie ścieków, zanieczyszczenie kwaśnym siarczanem, zmiana naturalnej hydrologii oraz chemiczna kontrola owadów ( komarów ).
Gatunek jest notowany w Załączniku CITES I.
Nie wiadomo czy występuje w dowolnych obszarach chronionych.
Ochrona obszarów namorzynowych jest kluczowym środkiem ochrony dla tego gatunku.
Tymczasowy Regionalny Plan naprawczy w południowo-wschodnim Queensland dla gatunku został złożony do Agencji Ochrony Środowiska w 2005 r.
Jest chroniony na podstawie przepisów - Federalna ustawa o ochronie różnorodności biologicznej z 1999 roku ( Załącznik 4 ), ( EPBC Act ) i Queensland Ochrony Przyrody ( Wildlife ) rozporządzenie z 1994, ( Tabela 3 ) na podstawie Ustawy o ochronie przyrody 1992 ( Queensland ).
Konieczne są dalsze badania nad dystrybucji, taksonomii i zagrożeń dla tego gatunku.
kopiec Xeromys myides
W niewoli.
Tylko australijskie ogrody zoologiczne.
Zjada owady, ryby, jaszczurki, kraby, które są większe niż on sam.
Xeromys myoides wśród mangrowców
Opracowano na podstawie :
animaldiversity, arkive, iucn, planet-mammiferes, waza, wikipedia, wwf i wiedzy własnej.
Ryciny i zdjęcia zamieszczono w celach dydaktycznych, informacyjnych i szkoleniowych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz